Co kryje katedra w Barcelonie? Zobacz tę neogotycką katedrę

Wykonany z białego marmuru i długi na około 3 metry ołtarz główny barcelońskiej katedry został konsekrowany w 1337 roku przez biskupa Ferrera Abellę i obecnie spoczywa na dwóch kapitelach z VI wieku, które pierwotnie znajdowały się w paleochrześcijańskiej katedrze. Tuż za ołtarzem głównym, pośrodku centralnych kolumn, znajduje się dzieło rzeźbiarza Frederica Marésa, obraz Podwyższenia Krzyża Świętego w otoczeniu sześciu aniołów. U jego podstawy znajduje się siedzisko wycięte z alabastru w połowie XIV wieku.

Jednym z najwspanialszych widoków i znaczących dzieł rzeźbiarskich wewnątrz katedry w Barcelonie jest chór lub siedzenia chóru, które pochodzą z XIV i XV wieku. Zbudowany w stylu katalońskiego gotyku, jego daszki i szczyty zostały wykonane przez rzeźbiarza Michaela Lochnera i jego ucznia Johana Friedricha pod koniec XV wieku. Zachowując swój urok w obecnym stanie, na tych siedzeniach można zobaczyć szczegóły, takie jak herby rycerzy Zakonu Złotego Runa, które zostały namalowane na oparciach wszystkich siedzeń chóru.

Położony tuż obok barcelońskiej katedry i łatwo dostępny z poziomu katedry, jest krużganek. Został zbudowany znacznie później niż katedra, gdzieś w XIV wieku. Jest tak uwielbiany za uroczy dziedziniec z wysokimi palmami, odświeżającą zmianę scenerii w Dzielnicy Gotyckiej, ale jeszcze bardziej za rzadką obecność 13 gęsi kąpiących się w Studni Gęsi. Uważa się, że gęsi reprezentują wiek, w którym święta Eulalia poniosła śmierć męczeńską. Jest to również jedno z jedynych miejsc, w których odbywa się najbardziej uderzająca tradycja Barcelony "Ou com Balla" lub tańczące jajko.

Uważane za najstarsze drzwi w barcelońskiej katedrze, Drzwi Świętego Ivo stanowią główne wejście do tego niezwykłego zabytku od ponad 500 lat. Drzwi otrzymały imię świętego Ivo, patrona prawników, w XV wieku. Znajdujący się pod jedną z dzwonnic i zbudowany z marmuru i kamienia, jego najbardziej widocznymi cechami są zmniejszające się spiczaste archiwolty, które spoczywają na nerwach z kwiecistymi kapitelami. Z tyłu drzwi znajdują się dwie inskrypcje upamiętniające rozpoczęcie prac nad gotycką katedrą oraz dwie płaskorzeźby przedstawiające walkę człowieka z bestią.

Pod ołtarzem głównym znajduje się krypta świętej Eulalii. Znajduje się tu starożytny grobowiec dziewicy i męczennicy, świętej Eulalii, z IV wieku. W krypcie znajduje się również wyjątkowy polichromowany, alabastrowy gotycki sarkofag zawierający szczątki świętego. Krypta została zbudowana na początku XIV wieku przez architekta Jaume Fabré.

Zakrystia katedry w Barcelonie to miejsce, w którym przyjmuje się wiernych i rejestruje msze za zmarłych. Posiada trzy pokoje, które zostały zbudowane podczas rozbudowy w 1408 roku w celu zbudowania skarbca oraz w 1502 roku, kiedy to dobudowano garderobę dla księży.

Grób świętego Rajmunda z Penyafort znajduje się pod ołtarzem jego kaplicy. Znajduje się w nim podatna figura świętej, a także grobowiec z klasztoru świętej Katarzyny z XIV wieku. W górnej części ołtarza znajduje się gotycki nagrobek świętego Rajmunda z Penyafort ze scenami z jego życia.

Znajdujące się pod krużgankiem obok kaplicy poświęconej świętej Łucji, muzeum katedry w Barcelonie nie ma zbyt wielu artefaktów na wystawie, ale wszystkie są uważane za bardzo ważne, takie jak dzieła hiszpańskiego malarza gotyckiego Bartolomé Bermejo. Inne kolekcje obejmują chrzcielnicę z XI wieku z dawnej romańskiej świątyni oraz terakotową rzeźbę świętej Eulalii autorstwa Anthony'ego Claperósa. Inne dzieła o dużym znaczeniu to gotycki ołtarz świętego Bernardyna i Anioła Stróża oraz monstrancja z końca XIV wieku, wykonana z tronu kampanilskiego króla Marcina Nieludzkiego.

Zbudowana w stylu późnoromańskim w latach 1257-1268 kaplica Świętej Łucji jest kaplicą dla pałacu biskupiego. Pierwotnie był poświęcony Świętym Dziewicom, ale od 1296 roku jest poświęcony tylko Świętej Łucji, obrończyni wzroku. Budynek ma kształt prostokąta i posiada dwoje drzwi wejściowych, jedne do klasztoru, a drugie na zewnątrz. Fasada miała po obu stronach kolumny z rzeźbionymi kapitelami, na których widniały figury geometryczne i zwierzęta, podczas gdy we wnętrzach znajdowały się dwa grobowce ze szczątkami biskupa Arnaua z Gurb (XIII wiek) i kanonika Francesca z Santa Coloma (XIV wiek).

Położony tuż obok kaplicy Świętej Łucji, nowy kapitularz katedry jest dostępny przez krużganki. Wnętrza przykryte są sklepieniem kolebkowym z lunetami i ozdobione obrazami przedstawiającymi Gloryfikację Świętej Eulalii i Świętego Olegariusza, namalowanymi przez artystę Pau Prima w latach 1703-1705.

Zbudowana w stylu neogotyckim fasada barcelońskiej katedry została zaprojektowana przez architekta José Oriola Mestresa w latach 1887-1890. Jego najbardziej uderzającym elementem są główne drzwi z dużym gotyckim łukiem i archiwoltami umieszczonymi w samym środku. Pionowej belce między szybami okna przewodniczy kamienna rzeźba Chrystusa, natomiast po bokach drzwi umieszczono wizerunki dwunastu apostołów oraz 76 innych postaci przedstawiających królów, proroków, aniołów i świętych. Fasada prezentuje również osiem witrażowych okien i dwie boczne wieże z wysokimi pinaklami.

Aby podziwiać spektakularne widoki na Barcelonę, wjedź windą na dach barcelońskiej katedry. Można się do niego dostać przez kaplicę Niewinnych Świętych. Jest to szczególnie dobry pomysł, jeśli zależy Ci na czasie - za skorzystanie z windy będziesz musiał uiścić jedynie niewielką opłatę. W tym miejscu możesz podziwiać widoki na centrum Barcelony i niektóre z dobrze znanych części miasta, takich jak dwie dzwonnice, dwa boczne pinakle, cimborio zwieńczone Świętym Krzyżem, krużganek i po prostu piękny panoramiczny widok na Barcelonę.

Kaplica Lepanto została zbudowana jako mały kapitularz lub miejsce spotkań. Jest uważany za wyjątkowy, ponieważ znajduje się na nim niezwykły krucyfiks znany jako Święty Chrystus z Lepanto. Krucyfiks słynie ze swojego pochylonego kształtu, który według legendy powstał, gdy znajdował się na pokładzie królewskiego statku pod ostrzałem kuli armatniej. Uważa się, że krucyfiks w cudowny sposób sam przechylił się na bok, aby uniknąć pożaru i od tamtej pory pozostaje pochylony w ten sposób. Inna historia mówi, że krzyż znajdował się na statku i został przeniesiony, aby zakryć dużą dziurę, która zatopiłaby statek.